- موضوع خبر : اخبار اجتماعی
- شناسه خبر: 7847
در ابتدا از طریق مجله دنیای تصویر که قد و اندازه اش با مجله ی فیلم و باقی مجلات متفاوت بود علی معلم را شناختم.
یادداشت ابتدایی سردبیر در مجله و عکسی که تا یاد داشتم تغییر نمی کرد. آذرماه ١٣٨٢ و زمانیکه هفته ای را در دانشگاه اهواز و در انجمن فیلم و عکس دانشگاه با یاد علی حاتمی برپا کردیم و مصادف شد با هفته ی تاتر ایران زمین، خبری آمد که هفته ی آینده قرار است جشنواره نفت با حضور تعداد بی شماری از هنرمندان برپا گردد و ما نیز به عنوان فعالین دانشجویی در آن جشنواره به طور اختصاصی دعوت شدیم.
یادم می آید علی معلم فارغ از هیبت و بزرگی که داشت، بیش از همه با ما چند نفر دانشجو در آن چند روز خو گرفت و از دور که ما را می دید لبخندی می زد و در بحث هایی که با هم می کردیم خوب گوش می کرد و با علاقه و با آن صدای رٓسا پاسخ می داد.
هر از گاهی هم از پاکت سیگار آبی رنگ کٓمل خودش یک نخ سیگار در می آورد و با ژستی که مخصوص خودش بود آن را در میان بحث ها می سوزاند. رفتار و توجه علی معلم به ما چند نفر جوان علاقمند سینما باعث شد در آن جشنواره مورد توجه قرار بگیریم و با مصاحبه هایی که با بقیه هنرمندان کردیم نشریه مختص جشنواره نفت اهواز در دانشگاه و در همان تاریخ در بیاوریم. علی معلم زود رفت و خبر رفتنش شوکه ام کرد.
علی معلم درختی را به نام “دنیای تصویر” کاشت که تاثیر به سزایی در سینمای ایران داشت. امیدوارم این درخت تنومند همچنان بیش از گذشته پربار به راهی که هدف علی معلم نازنین بود ادامه دهد.
نویسنده : عادل مقدس
لینک کوتاه:
