- موضوع خبر : اخبار اجتماعی, بدون نمایش, دیدگاه
- شناسه خبر: 8072
حمید موذنی
مادر تنها ترکیب کوچکی از چهار حرف است اما معنایی بی نهایت بزرگ و زیبا دارد. کلمه ای دیگر در جهان نیست که بتوان پدیده و یا انسانی را به پای او قیاس کرد. ماندلا و گاندی هم پشت سر او قرار می گیرند اما جهان مردانه ، جهانی است که این دو مرد را به عرش می رساند اما مادران را چه انها که رفته اتد و چه انها که مانده اند را نادیده می انگارد. مادران ، از دیرباز تا کنون نماد مدارا، مهربانی، بخشش، تحمل و بردباری بوده اند. گفتمان مادرانه اگر مسلط بر زیست ادمی گردد بدون شک ، جهان عاری از جنگ و خشونت و مملو از پلورالیسم ومهربانی می شد و می شود اما جهان مادام از روح مردانه سرشار است و ما دوره می کنیم جنگ را و خشونت را. مادر تنها مدلولی است که دال ان در ذهن همه زیبا و انسانی است و این از زیبایی ها و جادوهای خلقت است که متاسفانه نادیده گرفته می شود. خوشبختانه همه تجربه ی زیسته با مادر و عشق او را دارند اما همان طور که بزرگ می شویم و از اغوش مادر کنده و دور می شویم از انسانیت و مهربانی هم فاصله می گیریم. نماد مهربانی کنارمان است. جنب مان است امروز دوباره او را بنگریم و دستان مهربانش را که تنها دست واجب برای بوسیدن است ببوسیم که بقیه دست ها را بوسیدن غیر انسانی است زیرا دست مادرنیستتد و بوسبدن انها و کرنش در برابر انها، حرمت انسانی را می زداید. مادر عزیزم. مهربانوی خوب من. عشق من ، در برابرت شرمنده ام. بارها قلب بزرگت را ازرده ام زیرا انسان ضعیف و کم درکی هستم. اما امروز اعتراف می کنم همین نا سپاسی های گاه و بی گاهم مهم ترین دلیل بر این است که هنوز انسان نشده ام. گام اول انسان شدن حرمت واقعی گذاشتن به مادر است. احترام به مهر و مخبت و گذشت بی دریغ مادریست. عکس گاندی و ماتدلا را اگر در منزل و یا محل کار قاب گرفته و به دیوار اویزان کرده ایم واقعی تر این است که انها را زیر عکس مادر اویزان کنیم. مادر عزیزم دوستت دارم و مثل همیشه مرا ببخش ای بزرگترین. روز مادر بر همه بزرگان مهر و محبت و مدارا گرامی و شادباش می گویم
لینک کوتاه:
