سایت خبری تحلیلی جامعه آنلاین

فریبا کرمی:خبرنگاران ما به دو قسمت تقسیم می‌شوندخبرنگارانی داریم که متاسفانه در بوشهر هم ۹۰ درصد جامعه رسانه را در برگرفته‌اند و به صورت مویرگی رشد می‌کنند و کارشان به جرات می‌توان گفت روابط عمومی است تا خبرنگار یک سایت بودن. برخی دیگر که واقعا در عمل دغدغه مردم را دارند و به صورت واضح می‌توان دید آبادی شهر و بهتر شدن آن و حل مشکلات تنها دغدغه آنها است و این کار تنها به حرف نیست.

۱٫ وضعیت روزنامه نگاری بوشهر را چگونه می بینید؟ نقاط قوت و ضعف روزنامه نگاری در بوشهرچیست؟

روزنامه‌نگاری و خبرنگاری جزو پرمخاطره‌ترین شغل‌ها در دنیا به شمار می‌رود که البته در کشورهای توسعه‌یافته تلاش شده این پرمخاطره بودن با دیگر مزیت‌ها و قانون‌های حمایتی تا حدی جبران شود. روزنامه‌نگاری در بوشهر نیز از این قضیه مستثنی نیست. از دید نگارنده، وضعیت روزنامه‌نگاری و مطالبه‌گری در استان در سه سال اخیر بهتر شده و به جز خبرگزاری‌های که به روال همیشگی خود کارشان را ادامه می‌دهند و نشست‌های خبری و جلسات مسوولان را پوشش می‌دهند، برخی رسانه‌‌های محلی جان تازه‌ای گرفته‌اند و در کنار پوشش دادن این‌گونه خبرها، جزییات و فضاهای مورد نقد را هم بیشتر دیده و ارزیابی می‌کنند. به جرات می‌توان گفت این رسانه‌ها بیشتر صدای مردم هستند تا صدای مسوولان و با پوشش دادن مشکلات و دغدغه‌های مردم، مسوولان را هشیارتر می‌کنند که البته در این بین واکنش از سوی مسوولان نیز برای پیگیری موضوعات با یکدیگر متفاوت است.
این مورد یکی از نقاط قوت روزنامه‌نگاران و خبرنگاران در استان بوشهر است. در اینکه تاکید میکنم و هر دو کلمه را در کنار هم می‌آورم به این دلیل است که این دو مقوله با یکدیگر فرق می‌کنند و هر کدام سختی‌ها و دشواری‌های خاص خودشان را دارند و البته این موضوع را هم نباید فراموش کنیم که بسیاری از دوستان که حرفه روزنامه‌نگاری را دنبال می‌کنند و بسیاری که خبرنگار هستند با تمام احترامی که برای همه این قشر همکار خودم قائلم، آنگونه که باید در راستای اهداف خود قدم برنمیدارند و این موضوع به نظر نگارنده باید به صورت جدی بررسی شود چرا که این مورد را هم می‌توان از نقاط ضعف این قشر در بوشهر برشمرد.
روزنامه‌نگاران و خبرنگاران در شرایطی نه چندان رضایت‌بخش زندگی می‌گذرانند، حقوق آنان به درستی رعایت نمی‌شود و قوانین حمایتی از آنان وجود ندارد. به همین دلیل این قشر دغدغه معیشت دارند و از طرفی امنیت حرفه‌ای آنان همواره با تهدید رو به رو است.
روزنامه‌نگاران صدای اکثر بخش‌ها هستند و از حقوق دیگران دفاع می‌کنند اما وقتی پای حقوق خودشان به میان می‌آید ساکت می‌شوند. مظلومیت تا این اندازه خوب نیست. این در حالی است که دیواری هم کوتاه‌تر از دیوار روزنامه‌نگاران وجود ندارد و به دنبال هر اتفاقی اولین قربانیان همین روزنامه‌نگاران هستند. مورد داشته‌ایم که خبرنگار حتی نتوانسته با وجود پیگیری های مکرر حقوقی حق قانونی خود را بگیرد و این موارد به صلاح هیچ‌کس نیست.
٢. کار خبرنگاران بوشهر را چگونه می بینید؟ ایا استقلال خبرنگاران در برابر سردبیران و مدیران مسیول وجود دارد؟
در سوال قبل نامحسوس به این سوال جواب دادم. خبرنگاران ما به دو قسمت تقسیم می‌شوند. کسانی که واقعا در عمل دغدغه مردم را دارند و به صورت واضح می‌توان دید آبادی شهر و بهتر شدن آن و حل مشکلات تنها دغدغه آنها است و این کار تنها به حرف نیست. از طرف دیگر خبرنگارانی نیز داریم که متاسفانه در بوشهر هم ۹۰ درصد جامعه رسانه را در برگرفته‌اند و به صورت مویرگی رشد می‌کنند و کارشان به جرات می‌توان گفت روابط عمومی است تا خبرنگار یک سایت بودن. و این مورد نه تنها به آنها و پیشرفتشان کمکی نمی‌کند، بلکه به مرور زمان به یک فرد غیرقابل اعتماد در جامعه رسانه نیز تبدیل خواهند شد.

٣. نشریات و سایت های بوشهر چقدر مستقل و ازاد کار می کنند؟
رسانه‌های بوشهر به جرات می‌توان گفت فقط ۵ درصدشان مستقل عمل می‌کنند و این مورد هم دلایل زیادی دارد. از دلایلش می‌توان به دغدغه اقتصادی، نگرش سیاسی، خصومت‌های شخصی اشاره کرد.
۴. اخلاق حرفه ای روزنامه نگاری در بوشهر چه جایگاهی دارد؟ کادو گرفتن روزنامه نگاران وجه مثبتی دارد یا خیر؟
این مورد هم در بوشهر، آنگونه که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرد. روزنامه‌نگار هر چقدر هم تلاش کند در مطالبش اخلاق حرفه‌ای را رعایت کند، نمی‌تواند. البته این مورد خیلی در جامعه مطبوعاتی ما حاد نیست و به نظرم در بسیاری از مواقع عملکرد حرفه ای‌مان خوب است. اما در بحث خبر نوشتن و تنظیم آن و حتی ذکر منابع متاسفانه جایگاه مناسبی نداریم. من کادو گرفتن روزنامه‌نگار را عمل پسندیده‌ای نمی دانم. این هدیه گرفتن تاثیر منفی بر قلم خبرنگار مربوطه می‌گذارد و این مورد اصلا به نفع استان نیست البته برای خبرنگاری که دغدغه مردم را داشته باشد.
۵.به عنوان یک خبرنگار اگر سردبیر یا مدیر مسیول از انتشار خبر شما جلوگیری کرد چه واکنشی نشان می دهید؟ در صورتی که در این زمینه تجربه یا خاطره ای دارید لطفن ذکر کنید؟
ج)باید شرایط را بسنجیم. اگر این کار بدون نیت خاصی باشد و صرفا برای اینکه در خبر من مشکل یا خط قرمز حادی وجود دارد آن را با سردبیرم در میان می‌گذارم و مطمئنا دلایل این کار را از او خواهم پرسید. گاهی شده که مطالبم بدون اینکه دلیل حرفه‌ای داشته باشد و کاملا بر اساس علاقه شخصی مدیرمسوول یا سردبیر، و کاملا غیر‌حرفه‌ای حذف شده که حتی در آن زمان کارمان به بحث و جدل شدید کشیده شده است. در این زمینه تجربه هم دارم اما با تمام احترامی که برای سایت وزین جامعه قائلم، ترجیح می‌دهم این موضوع را رسانه‌ای نکنم.

۶.عملکرد سردبیران نشریات و سایت های خبری را چگونه ارزیابی می کنید؟
از نظر من، چارچوب فکری ۹۹ درصد آنها مشخص نیست و این مورد باید دقیق بررسی شود. سردبیری نداریم که فقط خط فکری‌اش برایش مهم باشد یا فقط دغدغه مردم را داشته باشد. که البته دلیل زیاد آن باز هم برمیگردد به وضعیت اقتصادی آن نشریه و سایت مذکور. اما در بسیاری از موارد هم داشته‌ایم که بعضی از سردبیران با وجود داشتن دغدغه اقتصادی برای نشریه‌اشان، رویه خود را حفظ کرده‌اند. در کل باید گفت فقط یک درصد سردبیران ما مستقل عمل می‌کنند.

٧.به لحاظ بنیه مالی وضعیت روزنامه نگاری و سایت ها چگونه است؟ راهکار شما جهت تقویت بنیه مالی و استقلال روزنامه نگاری چیست؟
از لحاظ مالی وضعیت مطلوبی نداریم. البته به جز سایت‌ها و نشریاتی که از سوی ارگانی خاص و یا بصورت شخصی حمایت می‌شوند. و این مورد تاثیر فراوانی بر خط فکری و نوع نوشتن آن نشریه دارد. تا کی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ما باید در انتظار نشست‌های خبری باشند که هدیه بگیرند. به عقیده من کسی که می‌خواهد یک رسانه را راه‌اندازی کند اول باید از نظر اقتصادی رسانه‌اش را تامین کند تا بدون دغدغه بنویسد. در اینصورت تعدد رسانه در استان نه تنها فایده‌ای نخواهد داشت بلکه ضررش بیشتر است.
پیشنهاد من برای این کار رجوع سردبیران و مدیرمسوولان به افراد یا شرکت‌هایی است که دغدغه سیاسی ندارند و فرد یا افراد برایشان مهم نیست. از لحاظ مالی خودشان را از طریق آنها بیمه کنند. آن وقت خیلی راحت با حفظ خط فکری خود، می‌توانند نقد کنند و بنویسند و از مدیران عملکرد بخواهند و در راستای هدف اصلی روزنامه‌نگاری قدم بردارند.

٨.تعدد و افزایش کمی سایت ها و نشریات کاغذی بوشهر را چگونه تحلیل می کنید؟
این کار را مناسب نمی‌بینم. کسی که یک نشریه را راه اندازی می‌کند باید هدفش از این کار مهم باشد. مگر یک روزنامه‌نگار چه دغدغه‌ای جز مردم دارد؟ هدفش از زدن یک روزنامه یا سایت چیست؟ قطعا جای یک چیزی را در استان خالی می‌بیند. اما ببینید با وجود این همه رسانه، چرا ما همیشه یک جای کارمان ضعف داریم؟ این افزایش به وضعیت استان کمکی نخواهد کرد. به جای این همه رسانه، ده تا رسانه قوی داشته باشیم که فقط دغدغه استان را داشته باشند نه تفکر خاص یا شخص خاصی و….

٩.راههای تقویت روزنامه نگاری و اطلاع رسانی بوشهر به پیشنهاد شما چیست؟
گذاشتن کلاس‌های آموزشی، هزینه کردن برای خبرنگاران و فرستادن آنها به عنوان کارآموز به یک رسانه بزرگ در سطح کشور که بتوانند فضای آنجا را ببیند. از استادان خبره در زمینه‌های ریز مطبوعات دعوت کنند. یادداشت‌نویسی، نشانه‌گذاری، خط قرمز، ویراستاری و حتی تنظیم خبر. البته اگر واقعا این مسائل برایشان در درجه اهمیت قرار دارد. اما اگر اینگونه نیست هزینه کردن هم فایده‌ای نخواهد داشت.

لینک کوتاه: