- موضوع خبر : اخبار اجتماعی
- شناسه خبر: 6226
ستاره تناور:حیاطی کاملا خاکی، ساختمانی نیمه مخروبه و قدیمی که ظاهرش جایی برای تحصیل علم، را تداعی نمی کرد. اینجا مدرسه شهید مسیح گل در روستای ابوالفیروز است که بخاطر نداشتن امکانات اولیه از ۲۵ دانش آموز در سال گذشته به ۱۵ دانش آموز در سال جاری رسیده است. تعدادی از آنها رنج آمدورفت به رستاهای همجوار را برای ادامه تحصیل بر خود روا داشته اند چرا که مدرسه خودشان چیزی به آنها اضافه نمی کند.
نکته جالبی که در پیگیری خود به آن رسیدم وعده های بسیار مسوولان آموزش و پرورش برای بهبود وضعیت نوسازی و بهسازی مدرسه است، چرا که تا کنون هیچ کدام محقق نگردیده است.
سرویس اجتماعی جامعه، ستاره تناور: گاهی یک عکس می تواند بسیار تاثیر گذار باشد و همه آنچه را که باید بگوید بدون کلام، انتقال دهد. مانند عکسی که از مدرسه روستای ابوالفیروز از توابع دشتستان بدستم رسید. فرستنده در توضیح عکس اطلاعات چندانی به جز نام مدرسه و محل آن نفرستاده بود. اما همین صحنه عجیب حرف داشت. حیاطی کاملا خاکی، ساختمانی نیمه مخروبه و قدیمی که ظاهرش جایی برای تحصیل علم، را تداعی نمی کرد.
اینجا مدرسه شهید مسیح گل در روستای ابوالفیروز است که بخاطر نداشتن امکانات اولیه از ۲۵ دانش آموز در سال گذشته به ۱۵ دانش آموز در سال جاری رسیده است. تعدادی از آنها رنج آمدورفت به رستاهای همجوار را برای ادامه تحصیل بر خود روا داشته اند چرا که مدرسه خودشان چیزی به آنها اضافه نمی کند.
نکته جالبی که در پیگیری خود به آن رسیدم وعده های بسیار مسوولان آموزش و پرورش برای بهبود وضعیت نوسازی و بهسازی مدرسه است، چرا که تا کنون هیچ کدام محقق نگردیده ، ساختمان قدیمی مدرسه طبق گفته حسین میرشکاری مدیر سابق دبستان شهید مسیح گل که سال پیش بازنشسته شده است، سال ۱۳۵۳ احداث و سال ۵۴ راه اندازی شده است. حدود ۴۱ سال از تاسیس آن می گذرد و این مدرسه به همان شکل دست نخورده باقی مانده و تا سال ۹۴ برق هم نداشته است.
این مدرسه با دو اتاق بعنوان کلاس درس، از پایه اول تا ششم ابتدایی را در خود جای داده، کلاسهایی که استانداردهای حداقلی را هم ندارند. در یک اتاق اول تا سوم و در اتاق دیگر چهارم تا ششم.
در این روزهای بارانی سقف کلاس ها نیز بارانی ست. چکه کردن و رطوبت و نبود وسایل گرم کننده در کیفیت حضور دانش آموزان و یادگیری آنها تاثیر بسزایی داشته است. و همینطور در بهار و اوایل تابستان گرمای هوا و نبود وسایل خنک کننده روزگار سختی را برای دانش آموزان رقم زده است.
مدرسه مختلط است، سرویس بهداشتی نیز تفکیک نشده، بنابراین دختران قربانی این وضعیتند. چرا که نبود حریم باعث می شود آنها تمام مدت مدرسه از سرویس بهداشتی نتوانند استفاده کنند.
محیط خاک گرفته و بدون تناسب مدرسه فضای دلگیر و مایوس کننده ای را برای دانش آموزان بوجود آورده که یادگیری آنها را نیز تحت تاثیر خود قرار داده است.
در این روزهای بارانی کلاس های مدرسه چگونه است؟ این سوالی ست که در ذهنم می چرخد. کودکان روستا را تصور می کنم که در سرمای گزنده منطقه به کلاس پناه می برند اما کلاس تفاوت چندانی با بیرون ندارد. دستهای یخ زده شان همچنان یخ زده باقی خواهد ماند.
آموزش و پروش آیا پاسخی برای این بی توجهی دارد؟
لینک کوتاه:
